Opis
W najbliższy piątek, 21 maja zapraszamy do CSW w Toruniu na otwarcie
IDEALNEJ WYSTAWY Supergrupy Azorro!
Artyści: Oskar Dawicki, Igor Krenz, Wojtek Niedzielko, Łukasz Skąpski
Kurator / aranżacja: Joanna Zielińska
Grupa artystyczna używająca też nazwy Supergrupa Azorro, powstała w 2001
roku. Azorro tworzy głównie filmy wideo. Dowcipne działania grupy stanowią
swoistą przeciwwagę dla egzystencjalnej powagi sztuki krytycznej poprzedniej
dekady; nie są one jednak pozbawione głębszych treści, zawierają dozę ironii
określanej jako "lekki krytycyzm". Głównym tematem podejmowanym przez Azorro
jest artystyczny światek galerii, wystaw, kuratorów i marszandów. Materią
swych działań czynią samą sztukę. Jak pisze Magdalena Ujma: "Członkom Azorro
udało się bycie artystami bez tworzenia sztuki". W ich filmach przewija się
problem roli artysty w społeczeństwie, stawianych przed nim oczekiwań, mitów
i stereotypów z nim związanych. Z drugiej strony podejmują też kwestię
funkcjonowania dzieła sztuki i jego odbioru. Ich działania opierają się na
ironii i humorze. Ważną figurą jest tu również groteska - próba
przedstawienia rzeczywistości, jednak w przerysowanej, absurdalnej formie,
wyolbrzymiającej istniejące problemy. Ważnym, często powracającym w pracach
grupy problemem jest awangardowy paradygmat oryginalności i nowości w
sztuce.
Projekt zakłada najobszerniejszą jak dotąd prezentację dorobku grupy Azorro,
bazującą na koncepcji wystawy retrospektywnej. Tytuł i formuła pokazu
zdradzają jednak ironiczne podejście do tematu samej retrospektywy. Na
wystawę składać się będzie prezentacja wybranych filmów oraz archiwum
złożonego z obiektów, rysunków i dokumentacji w różnej formie, stanowiących
ważny element warsztatu pracy artystów wideo. Wybór materiałów na ekspozycję
będzie próbą nowego spojrzenia na działalność grupy, która weszła już do
oficjalnego kanonu sztuki i jest znana w Polsce i za granicą. Wystawa
podejmie też próbę reinterpretacji twórczości grupy Azorro, kładąc
szczególny nacisk na wybrane wątki obecne w ich sztuce czy też koncentrując
się na prezentacji mniej znanych filmów z dorobku artystów. Azorro pokazuje
nam świat na opak, w krzywym zwierciadle, świat pogrążony w absurdzie.
Członkowie grupy w żartobliwy sposób pytają - czy artyście wszystko wolno,
czy sztuka się skończyła, czy wszystko już było?
Dla koncepcji Idealnej wystawy szczególnie istotne jest stworzenie archiwum,
które ujawnia warsztat pracy artystów, ale również stanowi swego rodzaju
kolekcję pozornie nieważnych artefaktów i osobliwości, nigdy dotąd nie
prezentowanych publiczności. Archiwum jest ironicznym komentarzem utrzymanym
w duchu sztuki Azorro - artyści po raz kolejny pytają o sens produkcji
artystycznej oraz o kondycję artysty we współczesnym świecie, zdominowanym
przez rynek sztuki. Na archiwum składać się będą m.in wędki (Niech się
dzieje co chce / Whatever, 2004), przyrządy do mierzenia galerii oraz
notatki z mierzenia galerii (Miara jakości / Azorro standard, 2002), pół psa
(Pyxis systematis domestici qiud video dictur, 2003), rysunki (Rodzina/
Family, 2004), fonetyczne notatki po pretigalsku (Wszystko już było /
Everything has been done, 2004), rowerek treningowy ( Hic et nunc) czy zamek
do zamykania przedziału (używany przez członków grupy w czasie podróży
kolejowych jako zabezpieczenie przed kradzieżami) i wiele innych. Ponadto
kolekcję uzupełnią liczne zdjęcia z podróży artystycznych, planów filmowych
a nawet dokumentacja z działalności grouppies. Planowana jest również
realizacja niektórych obiektów, które istnieją jedynie w formie szkiców, jak
kino domowe czy idealna rzeźba opisana przez członków grupy w jednym z
filmów.
Wystawa zrealizowana zostanie we współpracy z kilkoma partnerami w Polsce i
za granicą. Projekt jest pierwszą tego typu próbą obszernego przedstawienia
dorobku twórców i obejmuje również wydanie monograficznego katalogu
dokumentującego działania grupy.
IDEALNEJ WYSTAWY Supergrupy Azorro!
Artyści: Oskar Dawicki, Igor Krenz, Wojtek Niedzielko, Łukasz Skąpski
Kurator / aranżacja: Joanna Zielińska
Grupa artystyczna używająca też nazwy Supergrupa Azorro, powstała w 2001
roku. Azorro tworzy głównie filmy wideo. Dowcipne działania grupy stanowią
swoistą przeciwwagę dla egzystencjalnej powagi sztuki krytycznej poprzedniej
dekady; nie są one jednak pozbawione głębszych treści, zawierają dozę ironii
określanej jako "lekki krytycyzm". Głównym tematem podejmowanym przez Azorro
jest artystyczny światek galerii, wystaw, kuratorów i marszandów. Materią
swych działań czynią samą sztukę. Jak pisze Magdalena Ujma: "Członkom Azorro
udało się bycie artystami bez tworzenia sztuki". W ich filmach przewija się
problem roli artysty w społeczeństwie, stawianych przed nim oczekiwań, mitów
i stereotypów z nim związanych. Z drugiej strony podejmują też kwestię
funkcjonowania dzieła sztuki i jego odbioru. Ich działania opierają się na
ironii i humorze. Ważną figurą jest tu również groteska - próba
przedstawienia rzeczywistości, jednak w przerysowanej, absurdalnej formie,
wyolbrzymiającej istniejące problemy. Ważnym, często powracającym w pracach
grupy problemem jest awangardowy paradygmat oryginalności i nowości w
sztuce.
Projekt zakłada najobszerniejszą jak dotąd prezentację dorobku grupy Azorro,
bazującą na koncepcji wystawy retrospektywnej. Tytuł i formuła pokazu
zdradzają jednak ironiczne podejście do tematu samej retrospektywy. Na
wystawę składać się będzie prezentacja wybranych filmów oraz archiwum
złożonego z obiektów, rysunków i dokumentacji w różnej formie, stanowiących
ważny element warsztatu pracy artystów wideo. Wybór materiałów na ekspozycję
będzie próbą nowego spojrzenia na działalność grupy, która weszła już do
oficjalnego kanonu sztuki i jest znana w Polsce i za granicą. Wystawa
podejmie też próbę reinterpretacji twórczości grupy Azorro, kładąc
szczególny nacisk na wybrane wątki obecne w ich sztuce czy też koncentrując
się na prezentacji mniej znanych filmów z dorobku artystów. Azorro pokazuje
nam świat na opak, w krzywym zwierciadle, świat pogrążony w absurdzie.
Członkowie grupy w żartobliwy sposób pytają - czy artyście wszystko wolno,
czy sztuka się skończyła, czy wszystko już było?
Dla koncepcji Idealnej wystawy szczególnie istotne jest stworzenie archiwum,
które ujawnia warsztat pracy artystów, ale również stanowi swego rodzaju
kolekcję pozornie nieważnych artefaktów i osobliwości, nigdy dotąd nie
prezentowanych publiczności. Archiwum jest ironicznym komentarzem utrzymanym
w duchu sztuki Azorro - artyści po raz kolejny pytają o sens produkcji
artystycznej oraz o kondycję artysty we współczesnym świecie, zdominowanym
przez rynek sztuki. Na archiwum składać się będą m.in wędki (Niech się
dzieje co chce / Whatever, 2004), przyrządy do mierzenia galerii oraz
notatki z mierzenia galerii (Miara jakości / Azorro standard, 2002), pół psa
(Pyxis systematis domestici qiud video dictur, 2003), rysunki (Rodzina/
Family, 2004), fonetyczne notatki po pretigalsku (Wszystko już było /
Everything has been done, 2004), rowerek treningowy ( Hic et nunc) czy zamek
do zamykania przedziału (używany przez członków grupy w czasie podróży
kolejowych jako zabezpieczenie przed kradzieżami) i wiele innych. Ponadto
kolekcję uzupełnią liczne zdjęcia z podróży artystycznych, planów filmowych
a nawet dokumentacja z działalności grouppies. Planowana jest również
realizacja niektórych obiektów, które istnieją jedynie w formie szkiców, jak
kino domowe czy idealna rzeźba opisana przez członków grupy w jednym z
filmów.
Wystawa zrealizowana zostanie we współpracy z kilkoma partnerami w Polsce i
za granicą. Projekt jest pierwszą tego typu próbą obszernego przedstawienia
dorobku twórców i obejmuje również wydanie monograficznego katalogu
dokumentującego działania grupy.