Spotkanie z Anną Frajlich-Zając

Pracownia Badań Emigracji (ILP UMK) i Archiwum Emigracji (Biblioteka Uniwersytecka) zapraszają na spotkanie z polską poetką, mieszkającą na stałe w Nowym Jorku „emigrantką marcową".

Spotkanie odbędzie się we wtorek 10 czerwca w Collegium Maius (Fosa Staromiejska 3) w Sali im. Prof. A. Hutnikiewicza (s. 203, I piętro).

Anna Frajlich urodziła się w Kirgizji w 1942 r. w rodzinie pochodzących ze Lwowa polskich Żydów. Po wojnie wraz z rodzicami trafiła na fali repatriacji do Szczecina. Studia polonistyczne ukończyła na Uniwersytecie Warszawskim. W 1968 r. poczuła się osobiście dotknięta panoszącym się wówczas antysemityzmem. Opuściła Polskę na początku 1969 r. wraz z mężem, Władysławem Zającem, i dwuletnim synem. Wyjechali pociągiem odchodzącym z warszawskiego Dworca Gdańskiego do Wiednia, jak większość marcowych wygnańców. Zającowie osiedlili się w Stanach Zjednoczonych. Choć nie bez trudu (zarówno w sensie materialnym, jak i emocjonalnym), udało im się w ciągu kolejnych lat zbudować swoje życie na nowo. Anna Frajlich-Zając pracuje na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku na Wydziale Języków i Literatur Słowiańskich. Jest laureatką nagród Fundacji Kościelskich i Fundacji Turzańskich.

Opublikowała między innymi następujące zbiory poezji: Tylko ziemia (1979), Indian Summer (1982), Ogrodem i ogrodzeniem (1993), Jeszcze w drodze (1994), Znów szuka mnie wiatr (2001). W swojej poezji podejmuje refleksję nad nieodwracalnością sytuacji wygnania, nad kwestiami przynależności i zadomowienia. Doskonałą ilustracją tego problemu może być następujący fragment:

Znów przejeżdżam
nad Dworcem Gdańskim
tylko nie mogę
nad nim przejść
do porządku dziennego.

W ostatnim czasie ukazały się też dwie książki dokumentalne, stanowiące istotne źródło wiedzy o biografii poetki. Są to zbiory listów: S. Kossowska, Definicja szczęścia. Listy do Anny Frajlich 1972-2003, Toruń 2007 oraz F. Bromberg, A. Frajlich, W. Zając, Po marcu - Wiedeń, Rzym, Nowy Jork, Warszawa 2008.