Opis
Varga debiutował zbiorem opowiadań "Pijany anioł na skrzyżowaniu ulic" (1993), ale w autoryzowanych bibliografiach nieodmiennie podaje, że wszedł do literatury trzy lata później jako autor powieści "Chłopaki nie płaczą". Tytuł nawiązuje do przeboju brytyjskiego zespołu The Cure (Boys don't cry) i nie jest to przypadek - pisarz chętnie i często odwołuje się do szeroko rozumianej kultury popularnej. Poza tym bywa nazywany największym hipochondrykiem współczesnej literatury polskiej. Wątki "psucia się ciała", starzenia i znikomości życia pojawiają się we wszystkich jego książkach.
Kolejnym po "Chłopakach..." przedsięwzięciem literackim Vargi była niepokojąca "Karolina" (2002). Powieściowy narrator szuka w pamięci, w wyobraźni i wszędzie wokół siebie, kobiety o tytułowym imieniu. Czasem śmieszny i sentymentalny, niekiedy autoironiczny, poszukuje jednak samego siebie, medytując nad własnym życiem, analizując własne doznania. Jeszcze ciekawiej został pomyślany "Nagrobek z lasryko" (2007), którego akcja zawiązuje się około roku 2070. Bohater przemawiający w tej powieści – wypowiada swój monolog na chwilę przed popełnieniem samobójstwa – próbuje podsumować doświadczenia trzech nieszczęśliwych pokoleń. I zarówno w tej powieści, jak i w dwóch kolejnych ("Aleja Niepodległości", 2010; "Trociny", 2012) pisarz dopuszcza do głosu życiowych bankrutów, stawia ich w momentach granicznych, niemal na krawędzi.
