Olbrzym

Centralną częścią sztuki Philippa Dorina jest opowieść o samotnej dziewczynce i równie samotnym Olbrzymie. Pewnego dnia ów Olbrzym przybywa do miasteczka i porywa dziewczynkę. Z miasta wyrusza ekspedycja, aby uwolnić porwaną. Tymczasem dziewczynka zaprzyjaźnia się z Olbrzymem. Ale czy ludzie zaakceptują taką przyjaźń? Niestety w oczach myśliwych ratujących dziewczynkę Olbrzym to jedynie straszliwe stworzenie pożerające dzieci. W inscenizacji Piotra Tomaszuka w świat scenicznej bajki wprowadzają trzy fantazyjne postaci w melonikach i frakach. Swoje popisy przypominające cyrkową klaunadę ubarwiają historią o olbrzymie porywającym dzieci. Gdy na scenie pojawia się zarys wielkoluda w meloniku, wymyślona historia zaczyna dziać się naprawdę. Piotr Tomaszuk oraz Eva Farkasova, autorka scenografii, tworzą ciekawy i pełen tajemnicy świat, w którym cyrkowe popisy i groteska splatają się z poetyckimi obrazami. Z surrealistycznego malarstwa Rene Magritte`a wywodzi się cała plastyczna strona spektaklu oraz metaforyczne potraktowanie przedmiotów, które odkrywa piękno ich znaczeń. Poprzez wyobraźnię wiedzie w tym spektaklu droga do refleksji nad problemem samotności dzieci we współczesnych świecie dorosłych i tolerancji.