0x/alef zero/

Paweł Franciszek Jaskuła: „א0 /alef zero/”

„Z subiektywnego punktu widzenia, każdy może posiadać swoją własną nieskończoność otaczających go pojęć. Wszystkie te nieskończoności tworzą jeden nadrzędny zbiór diaphanum. Składowe diaphanum krążą w potencjalnej przestrzeni emocjonalno-historycznej i to od nas zależy, czy i w jaki sposób wejdziemy z tą metafizyczną przestrzenią w relację. Alef zero jest matematycznym symbolem do oznaczenia najmniejszej, podstawowej nieskończoności. W skali alefów możemy wyznaczyć kolejne: alef jeden, alef dwa, alef trzy itd. Każda nieskończoność będzie większa od poprzedniej. Splot pojęć w literze alef jest znaczący. Pierwsza i najważniejsza litera alfabetu żydowskiego oznacza nieskończoność, jedność i samego boga, jest symbolem transcendencji i pierwszą literą dekalogu. Zaprzęgnięcie jej do oznaczenia mocy nieskończonych zbiorów w matematyce naddaje jej kolejny metafizyczny, jak i naukowy kontekst.

Wystawa ta jest jedną z nieskończoności w diaphanalnym continuum cyklu wystaw #000000. Jest próbą kontaktu z otaczającym nas metafizycznym światem, symptomem wyrywającym się z ogółu, by wciągnąć nas w nieskończoność. Projekt #000000 jest próbą polemiki z pojęciem czerni samej w sobie, czerni w malarstwie, a także statusem obrazu jako obiektu, ale też powierzchni o potencjale metafizycznym. Tytułowe #000000 jest umownym zapisem najgłębszej czerni w programach graficznych, takich jak Photoshop i inne. Jest zatem symbolem absolutnej czerni, która fizycznie/wizualnie nie może być osiągnięta. Stworzenie, jak i zbliżenie się do mitycznej czarnej dziury, miejsca, z którego nie ucieknie żadne światło, zdaje się być niemożliwym. Paradoks i zależność współistnienia światła i cienia z punktu widzenia metafizycznego, jak i fizycznego, zmusza nas do znalezienia innej drogi zrewidowania teorii wszechświata, jak i rzeczywistości diaphanalnej/metafizycznej. Media artystyczne zdają się w tej sytuacji być uzasadnioną drogą środka”. (Paweł Franciszek Jaskuła)

Paweł Franciszek Jaskuła – urodzony w 1993 roku w Poznaniu. W 2012 roku ukończył liceum Sióstr Urszulanek w Pniewach i rozpoczął studia licencjackie na kierunku malarstwo na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Czterokrotny laureat stypendium rektora UAP dla najwybitniejszych studentów. Nominowany do nagrody Market Art organizowanej przez Stary Browar w roku 2013. Czterokrotnie nominowany do nagrody artystycznej Nowy Obraz/Nowe spojrzenie. Nominowany do nagrody fundacji Trzy Mosty w Warszawie w 2015 oraz zdobywca głównej nagrody w 2016 roku w tymże konkursie. W 2017 roku ukończył studia magisterskie na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu z oceną celującą za pracę dyplomową pod tytułem ETHER zrealizowaną pod opieką prof. Andrzeja Zdanowicza, oraz, pod opieką prof. Marty Smolińskiej, za pracę teoretyczną „Światło jako architekt świata. Diaphanum jako mediator między fizyką na metafizyką”, za którą to został nominowany do najlepszej pracy teoretycznej na UAP w roku 2016/2017. W swej twórczości zajmuje się pojęciem diaphanum oraz autorskim zagadnieniem atmosferyki, które określa jako równoległą historyczno-emocjonalną przestrzeń; metafizyczne uderzenie nasiąkniętej przeszłością codzienności. Zajmuje się również fotografią analogową, z której czerpie, zasilając inne pola swej aktywności artystycznej.