Rosencrantz i Guildenstern nie żyją

„Rosencrantz i Guildenstern nie żyją” jest najbardziej znanym utworem Toma Stopparda (zdobywcy Oskara za scenariusz do filmu „Zakochany Szekspir”). Tekst został napisany w latach sześćdziesiątych XX w., a w 1990 r. autor zrealizował film pod tym samym tytułem.                                              

Jeśli pamiętamy „Hamleta”, to dobrze, jeśli nie – nic się nie stanie. Co prawda główni bohaterzy sztuki to postaci wyciągnięte z dzieła Szekspira – dwaj przyjaciele Hamleta eskortujący księcia do Anglii, których śmierć kwituje się jednym, jedynym zdaniem. Właściwie nic więcej na ich temat od Szekspira się nie dowiemy. Z pomocą przychodzi Stoppard, który w swojej wersji dokonuje rekonstrukcji zdarzeń. Ta błyskotliwa tragikomedia przedstawia wędrówkę tytułowych bohaterów, pokazując jakie okoliczności się na nią składają. Rosencrantz i Guildenstern, dwaj tchórze i konformiści, którzy nie mają odwagi powiedzieć w oczy tego, co myślą i nie są w stanie podjąć żadnej decyzji, swoją biernością  doprowadzają do końca umieszczonego w tytule. A o czym to jest? Jedni mówią, że to historia Hamleta widziana z perspektywy Rosencrantza i Guildensterna. Inni, że to „Hamlet” od kuchni, a autor, że sztuka jest „o dwóch dworzanach w duńskim zamku. Dwóch nic nieznaczących ludzikach otoczonych przez intrygi, posiadających bardzo mało informacji, z czego i tak większość jest fałszywa… To jest o dwóch facetach.”