Kaleka z Inishmaan

Jedną z inspiracji do napisania „Kaleki z Inishmaan” było autentyczne wydarzenie – realizacja dokumentalnego filmu o życiu mieszkańców wysp Aran. W 1934 r. Robert J. Flaherty nakrecił „Człowieka z Aran”.

Bohaterami sztuki są ludzie zamieszkujący Inishmaan, jedną z wysp archipelagu Aran – plotkarz Johnnypateenmike, jego matka, rodzeństwo Helen i Bartley, przybrane ciotki Billego – Kate i Eileen, właściciel kutra – Babbybobby i lekarz. Pewnego dnia na sąsiednią wyspę, Inishmore przyjeżdża ekipa z Hollywood. Mieszkańcy są podekscytowani wiadomością o przyjeździe amerykańskiej ekipy filmowej. Kilka osób wyjeżdża na casting, mając nadzieję, że uda im się uwolnić od monotonnej wyspiarskiej rzeczywistości.

McDonagh wykorzystuje absurdalny humor i podkreśla komizm swoich bohaterów. Wnikliwie portretuje ludzi, tworzy galerię pełnokrwistych postaci, które pod przykrywką szorstkości, pełne są ciepła, bywają śmieszni, okrutni, straszni, głupi. Bywają też mądrzy i wrażliwi. Poszukują miłości i akceptacji, pragną wyrwać się z szarości życia codziennego.

W 2002 r. Iwona Kempa zrealizowała w Teatrze im. Wilama Horzycy „Samotny Zachód” Martina McDonagha, który cieszył się ogromnym powodzeniem i grany był przez niemal sześć sezonów.