Opis spektaklu
Wielką tragedię Szekspira Lisowski czyta jako studium człowieka zarażonego ambicją i żądzą, który ulega najmroczniejszych podszeptom drzemiącym gdzieś na dnie duszy. Dramat bohaterów „Makbeta” interpretuje poprzez teorie jungowskie, szczególnie zwracając uwagę na związek świadomości, podświadomości i nieświadomości. Działanie postaci jawi się wtedy jako proces uwikłany w różne konflikty i zależności, nie do końca uświadamiane, determinowane dodatkowo przez kulturę i struktury społeczne. Trzy wiedźmy szekspirowskie to u Lisowskiego Intuicja, Pragnienie i Rozsądek. One też rozporządzają symbolami ze skarbnicy pamięci zbiorowej ludzkości. Całą rzeczywistość sceniczną organizuje Trickman – przewodnik przedstawienia, który zagłębia się w podświadomość wszystkich bohaterów jak w kolejne kręgi piekła. Przez cały czas przypomina też widzom, że jesteśmy w teatrze, a ten – jak mówił Hamlet – jest zwierciadłem duszy.
Scenografia przedstawienia nasycona jest obrazami Hieronima Boscha i Salvadora Dalego, poddanymi współczesnej artystycznej interpretacji przez Pavla Hubièkę. Piotr Nazaruk napisał muzykę ze sporą dawką ostrego brzmienia i kontrapunktów. Ważnym zabiegiem interpretacyjnym dla spektaklu jest zastosowanie songów w toku akcji scenicznej i wykorzystanie piosenek: "Ty człowiek jesteś" zespołu Lao Che oraz fragmentu "Nie żyję ponad stan" Kazika Staszewskiego. Z tego właśnie utworu pochodzi pytanie, które aktorzy zadają widzom na początku przedstawienia: „Co poczniecie, jeśli okaże się, że Boga nie ma?”
