Opis spektaklu
Polski dramat współczesny. Studium tzw. przeciętnej rodziny. Matka i ojciec opowiadają o synu. Starają się wraz z córką zbudować portret dojrzewającego chłopaka. Z krótkich wypowiedzi wyłania się wyraźny, bolesny obraz każdego z nich: brutalnego ojca, zgorzkniałej i nieczułej matki, a przede wszystkim nastolatka – samotnego, wrażliwego, zagubionego, nieufnego, nie potrafiącego nawiązać kontaktu z nikim, nawet z najbliższymi. Syn potrafi rozmawiać tylko z Bogiem. Każda wypowiedź bohaterów odsłania nowe wydarzenia z życia rodziny i ich wpływ na przemianę nastolatka z niesfornego chłopca w nie panującego nad swoimi emocjami pełnego nienawiści wyrostka. Co powoduje, że w człowieku narasta agresja, że wypowiedzi tej samej osoby mogą zmienić się z „Kochany Panie Boże! Bardzo Cię kocham. (…) Proszę Cię o miłość” na „Nie chcę żyć między ludźmi”, „Wszędzie widzę zło”, Tracę wiarę w ludzkość”.
Niektóre sytuacje opisane w sztuce często zdarzają się tuż za ścianą w tzw. przeciętnej rodzinie, ale nie kończą się tragedią jak w przypadku opisanym przez Tomasza Mana.
